هشدار به گروه های فامیلی
این روزها گروه های فامیلی هم زیاد شده است. عمو،خاله ،
دایی و زندایی و حتی خواهرها و بردار ها همگی یک گروه زده اند به نام گروه فامیلی
و در آن هر مطلبی که خوششان بیاید برای دیگری به اشتراک می گذارند و هر از چند
گاهی هم از حال یکدیگر میپرسند.
در نگاه اول با خود میگوییم که خدا پدر و مادر این
تکلونوژی را بیامرزد که باعث شد حداقل از راه دور از احوال برادر و یا خواهر خودم
با خبر شوم و حتی فیلم و عکسش هم بتوانم به صورت آنلاین ببینم و الا ما شاید روزها
و حتی ماه ها از هم بی خبر بودیم.
اما با نگاهی عمیق و دقیق تر به یک واقعیت تلخ پی میبریم.این
دیدار ها و حال احوال های مجازی ما را راضی میکند.یعنی وقتی من در تلگرام به برادر
و یا خواهر خودم حال احوال میکنم با خودم میگویم خوب من چه برادر با معرفتی هستم و
ما چقدر رابطه یمان با هم خوب شده است.و دیگر نیازضروری به دیدار حضوری
نمیبینم.
خودتان قضاوت کنید در این همه گروه های دوستان و اشنایان
چقدر به عالم مجاز عادت کرده ایم و حتی ان را به نوعی صله رحم حساب می آوریم.
کلاهمان را قاضی کنیم.آیا دیدن چهره خواهربا چشمان
واقعی، فشردن دست برادر، در آغوش گرفتن عمو، حال و احوال و شوخی های دایی و خاله
در عالم واقع مزه اش با عالم مجاز چقدر تفاوت دارد.ایا استیکر های بوسه،قربانت
بروم، میتواند جای بوسیدن و بوییدن کودکان فامیل را بگیرد؟
میترسم اگر بدون اندیشه همین راه را ادامه دهیم پس فردا،
ازدواج هایمان هم مجازی باشد،تفریح و گردش هامان هم مجازی باشد. درس خواندن هایمان
هم مجازی شود، حتی اقواممان هم به صورت آنلاین و مجازی در تشییع جنازیمان شرکت
کنند و استیکر خدا رحمت کند را حواله گوشی موبایلمان کنند. گویی دارند به اسم عصر
ارتباطات دارند ارتباطات انسانی را ذبح میکنند و ما هم مشتاقانه خودمان را زیر تیغ
به ظاهر شیرین تکلونوژی برده ایم. و حتی از این ذبح شدن هم سلفی میگیریم.
گروه های فایمیلی و چت با دوستان و آشنایان بد نیست بلکه
در مواردی خوب است، اما حواسممان باشد راضیمان نکند
درباره این سایت