هشدار به گروه های فامیلی

هشدار به گروه های فامیلی

این روزها گروه های فامیلی هم زیاد شده است. عمو،خاله ، دایی و زندایی و حتی خواهرها و بردار ها همگی یک گروه زده اند به نام گروه فامیلی و در آن هر مطلبی که خوششان بیاید برای دیگری به اشتراک می گذارند و هر از چند گاهی هم از حال یکدیگر میپرسند.
در نگاه اول با خود میگوییم که خدا پدر و مادر این تکلونوژی را بیامرزد که باعث شد حداقل از راه دور از احوال برادر و یا خواهر خودم با خبر شوم و حتی فیلم و عکسش هم بتوانم به صورت آنلاین ببینم و الا ما شاید روزها و حتی ماه ها از هم بی خبر بودیم.

اما با نگاهی عمیق و دقیق تر به یک واقعیت تلخ پی میبریم.این دیدار ها و حال احوال های مجازی ما را راضی میکند.یعنی وقتی من در تلگرام به برادر و یا خواهر خودم حال احوال میکنم با خودم میگویم خوب من چه برادر با معرفتی هستم و ما چقدر رابطه یمان با هم خوب شده است.و دیگر نیازضروری به دیدار حضوری نمیبینم.

خودتان قضاوت کنید در این همه گروه های دوستان و اشنایان چقدر به عالم مجاز عادت کرده ایم و حتی ان را به نوعی صله رحم حساب می آوریم.

کلاهمان را قاضی کنیم.آیا دیدن چهره خواهربا چشمان واقعی، فشردن دست برادر، در آغوش گرفتن عمو، حال و احوال و شوخی های دایی و خاله در عالم واقع مزه اش با عالم مجاز چقدر تفاوت دارد.ایا استیکر های بوسه،قربانت بروم، میتواند جای بوسیدن و بوییدن کودکان فامیل را بگیرد؟

میترسم اگر بدون اندیشه همین راه را ادامه دهیم پس فردا، ازدواج هایمان هم مجازی باشد،تفریح و گردش هامان هم مجازی باشد. درس خواندن هایمان هم مجازی شود، حتی اقواممان هم به صورت آنلاین و مجازی در تشییع جنازیمان شرکت کنند و استیکر خدا رحمت کند را حواله گوشی موبایلمان کنند. گویی دارند به اسم عصر ارتباطات دارند ارتباطات انسانی را ذبح میکنند و ما هم مشتاقانه خودمان را زیر تیغ به ظاهر شیرین تکلونوژی برده ایم. و حتی از این ذبح شدن هم سلفی میگیریم.

گروه های فایمیلی و چت با دوستان و آشنایان بد نیست بلکه در مواردی خوب است، اما حواسممان باشد راضیمان نکند

مشخصات

جهت مشاهده منبع اصلی این مطلب کلیک کنید

شنیدی میگن(قسمت اول) / چقدر خارجیا تمیزن!

شنیدی میگن(قسمت اول)

چقدر خارجیا تمیزن!

گفت: این چه وضعیه ایرانی ها انقدر بی فرهنگ هستن اشغالشون رو میندازن تو خیابون ولی خارجیا تمیزن حتی تو خیابونشون سطل مخصوص اب دهان دارن؟

گفتم: اولا منظورت از خارجیا رو مشخص کنثانیا اگه یه سفری به فرانسه آلمان و انگلیس رفته باشی متوجه میشی خیابون های کجا تمیزه.

این عکس تو انگلیسه . کنار خیابون قضای حاجت میکنن. انقدر بی فرهنگن که تابوی ادار ممنوع هم تو خیابون ها زدن!

پلیس هشدار داده است اگر کسی در این خیابان ادرار کند، 500 پوند جریمه می‌شود

بعدشم تقریبا تو خیلی از کشورهای اروپایی و آمریکایی سگ و گربه تو خونه هاشون نگهداری میکنن که به گفته پزشک ها سراسر میکروب و مریضی داره. دستشویی سگ و وگربه تو خونه لیس زدنشون به وسایل خونه تمدنه اون وقت آ ب دهان تو ایران بی تمدنیه.

Image result for ‫نگهداری سگ در خانه‬‎

نکته اخر خدائیش به غیر از چهار تا لات و لوت و چند تا پیرمرد تا حالا چقدر دیدی تو خیابون ها مردم تف کنن.

مشخصات

جهت مشاهده منبع اصلی این مطلب کلیک کنید

حریم خصوصی و فضای مجازی

حریم خصوصی در فضای مجازی با حضور حسن عبدالصمد در برنامه کاربرانه شبکه

دریافت

لینک همین ودیئو در آپارات https://www.aparat.com/v/zId1A

مشخصات

جهت مشاهده منبع اصلی این مطلب کلیک کنید

قرآن و فضای مجازی

حسن عبدالصمد کارشناس فضای مجازی و علوم تربیتی در برنامه راه نشان شبکه قرآن پیرامون رسانه وقرآن و نکاتی پیرامون سواد رسانه ای

دریافت
عنوان: قرآن و فضای مجازی
حجم: 20.3 مگابایت

لینک این ویدئو در سایت آپارات https://www.aparat.com/v/4pzRj

مشخصات

جهت مشاهده منبع اصلی این مطلب کلیک کنید

آیا صرف داشتن سواد رسانه‌ای منجر به کاهش آسیب‌ها می‌شود؟

3 گام مهم برای ایمنی در فضای مجازی

آیا صرف داشتن سواد رسانه‌ای منجر به کاهش آسیب‌ها می‌شود؟

محمد حسن عبدالصمد
این روزها اکثر مردم در فضای رسانه‌ای تنفس می‌کنند. عده‌ای می‌گویند نگوییم فضای مجازی بلکه بگوییم فضای واقعی غیرملموس و حتی عده‌ای این تعریف را هم ناقص می‌دانند و می‌گویند این فضا ملموس هم هست و هیچ تفاوتی با عالم واقعی ندارد.
دروغ، تهمت، شایعه، ی، اتلاف وقت، اعتیاد، محتوای غیراخلاقی، ایجاد تردید و بدبینی که در دنیای واقعی وجود دارد در فضای مجازی نیز وجود دارد و یا می‌توان گفت فضای مجازی رفتار و هنجار‌های اجتماعی را می‌تواند تشدید و یا تسهیل کند.
این آسیب‌ها که نماد بیرونی دارد مربوط به رفتار انسان‌ها می‌باشد این در حالی است که بسیاری از آسیب‌هایی که مربوط به افکار و بینش انسان‌ها است، از دید کارشناسان پنهان مانده است و ممکن است بعد از گذر چند دهه خود را نمایان سازد.

سواد رسانه‌ای
بسیاری از کارشناسان راه‌حل کاهش آسیب‌های احتمالی فضای مجازی را گسترش «سواد رسانه‌ای» می‌دانند. به همین منظور خوشبختانه چند سالی است که برخی از ارگان‌ها و کارشناسان به صورت خودجوش و سازماندهی شده به آموزش سواد رسانه‌ای روی آورده‌اند.
اما چند سؤال جدی در این حوزه مطرح است:
آیا آموزش سواد رسانه‌ای منجر به کاهش آسیب‌های ناشی از فضای مجازی می‌شود؟
آیا در کشورهایی که آموزش سواد رسانه‌ای را از سال‌های دور شروع کرده‌اند، این آسیب‌ها کاهش پیدا کرده است؟
آیا صرف داشتن دانش سواد رسانه‌ای وماً منجر به کاهش آسیب‌ها می‌شود؟ (فرد سیگاری که می‌داند سیگار بد است آیا سیگار را ترک می‌کند؟ یا فرد چاقی که می‌داند پرخوری بد است آیا مراعات می‌کند؟)
چه عوامل دیگری برای کاهش آسیب‌های رایج در حوزه رسانه و فضای مجازی وجود دارد؟

تقابل غلط سواد رسانه‌ای و فیلترینگ
متاسفانه عده‌ای تنها راه‌حل مشکلات بی‌شمار فضای مجازی را، یادگیری دانش سواد رسانه‌ای می‌دانند و برای به ثمر نشستن اهداف ی و اقتصادی خود شعار می‌دهند که «سواد رسانه‌ای به جای فیلترینگ» باشد. این شعار شاید عامه‌پسند باشد اما فردی که اندک دانشی در حوزه رسانه داشته باشد می‌داند که تقابل سواد رسانه‌ای و فیلترینگ، حرفی از اساس غلط و غیرکارشناسانه است. برای روشن شدن غلط بودن این سخن به مثال زیر توجه کنید:
کدام پدر عاقل و دلسوزی قبل از آنکه فرزندش گواهینامه راهنمایی و رانندگی را بگیرد سویچ اتومبیل را به او می‌دهد تا به مسافرت برود؟
پس یک گام این است که مهارت یادگیری استفاده از اتومبیل را بداند (آموزش سواد رسانه‌ای)، حال سؤال این است که آیا صرف داشتن گواهینامه باعث می‌شود این جوان در رانندگی با خطر تصادف مواجه نشود؟ خیر؛ بلکه عوامل دیگری مانند: امنیت اتومبیل (نوع ابزار رسانه‌ای)، جاده‌های سالم و امن (زیر ساخت)، علائم هشدار‌دهنده مانند تابلوی «خطر ریزش کوه»، «مسیر مسدود است»، «انحراف به چپ ممنوع» و.(فیلترینگ) بسیار مهم و تاثیرگذار هستند.
در اینجا باز این سؤال مطرح می‌شود که اگر فرد هم گواهینامه داشته باشد و هم تمام عوامل بالا توسط حاکمیت تامین شده باشد، آیا باز هم از خطر تصادف به دور است؟ خیر، اگر این فرد با داشتن گواهینامه و داشتن اتومبیل ایمن در جاده‌های سالم و بی‌خطر براساس میل باطنی‌اش سرعت غیرمجاز داشته باشد و یا به علائم توجهی نکند یقینا دچار خطر خواهد شد.
پس جدای از مهارت یادگیری «سواد رسانه‌ای» و «عوامل محیطی»، نیاز به یک «عامل بازدارنده درونی» به شدت احساس می‌شود.

نقش مهم «خود کنترلی» یا «تقوا»
شاید برای همین است که داشتن دانش و مهارت سواد رسانه‌ای منجر به ندیدن فیلم‌های و غیراخلاقی نمی‌شود. برای اثبات این ادعا می‌توان به بالاترین سرچ‌ها در فضای مجازی در کشور‌هایی که سواد رسانه‌ای را از سال‌های دور آموزش و نهادینه کرده‌اند، توجه کرد.
برخی از کارشناسان حوزه رسانه، نام این عامل بازدارنده درونی را «خود کنترلی» گذاشته‌اند در حالی که همین مفهوم به معنای کامل‌تر با نام «تقوا» در اسلام از آن یاد شده است. یعنی انسان بتواند در برهه‌های مختلف زندگی به خواهش‌های نفسانی خود نه بگوید. این نه گفتن دو علت می‌تواند داشته باشد، یک علت مادی، که من مثلا فلان غذا را نمی‌خورم برای اینکه برای من ضرر جسمی دارد، یعنی فرد علم به ضرر این فعل دارد و علم تجربی هم این ضرر را ثابت کرده است. اما گاهی این نه گفتن ریشه در عبد و فرمان پذیر بودن دارد، یعنی من این کار را انجام نمی‌دهم برای اینکه پروردگارم این کار را نهی کرده است، یعنی علم تجربی شاید این ضرر را ثابت نکرده باشد اما ایمان من به پروردگار عالم و قوانین او، به من اجازه انجام فلان فعل حرام را نمی‌دهد هر چند میل من به انجام دادن آن باشد.

3 گام مهم
در مجموع، اگر بخواهیم شرط لازم برای حضور در فضای مجازی را اعلام کنیم، باید گفت که سه گام برای رسیدن به این هدف باید برداشته شود.
گام اول: عوامل محیطی (مدیریت سالم، زیر ساخت سالم، ابزاربومی، پایش محتوا یا فیلترینگ و.)
گام دوم: سواد رسانه‌ای (سواد رایانه ای، رژیم مصرف، تفکر انتقادی، رسانه شناسی و.)
گام سوم: عامل بازدارنده درونی یا به عبارتی دیگر مهار نفس و تقوا.
متاسفانه برخی از مسئولان و کارشناسان حوزه رسانه، گزینشی به این مراحل می‌نگرند و تنها تحقق یک گام را کافی می‌دانند؛ در حالی که برای محقق شدن کاهش آسیب‌های رایج در فضای مجازی باید این سه گام همزمان محقق شود.
برای مثال مدیران دولتی اعم از شخص رئیس‌جمهور و وزارت ارتباطات دولت دوازدهم، معتقد به اجرایی شدن سواد رسانه‌ای هستند هر چند همین گام هم ابتر مانده است، این در حالی که اگر تمام مردم خودشان استاد سواد رسانه‌ای هم باشند، اما تا زمانی‌که عوامل محیطی و عامل بازدارنده اعمال نشود، مشکلات کماکان پا برجا است.
برخی دیگر هم تنها محقق شدن عوامل محیطی را کافی می‌دانند که این نگرش هم هر چند آسیب‌ها را کمتر می‌کند اما منجر به رفع مشکلات رایج در فضای مجازی نمی‌شود. از این افراد باید پرسید که آیا به فرض مثال اگر تمام مردم در بستر داخلی و در پیام رسان‌های بومی عضو باشند که اتفاقی مهم و مثبت است، آیا مخاطبان در معرض ترویج شایعه، اعتیاد رسانه‌ای و محتوای بیهوده قرار نمی‌گیرند؟
یقینا هر سه گام از اهمیت ویژه خود برخوردار است و مردم و مسئولین باید برای تحقق این سه گام بکوشند.

.

همین مطلب در تاریخ 98/02/24 در رومه کیهان منتشر شد لینک

مشخصات

جهت مشاهده منبع اصلی این مطلب کلیک کنید

کارگاه سواد رسانه ای در دانشگاه علوم پزشکی تهران

در این کارگاه که با هدف افزایش آگاهی کارکنان از تحولات حاکم بر فضای مجازی و رسانه ای نوظهور و نحوه مدیریت و برخورد با این ابزارهای اطلاع رسانی نوین برگزار شد؛ عبدالصمد کارشناس سواد رسانه ای و پژوهشگر این حوزه ضمن بیان مقدمه ای بر ماهیت رسانه های نوظهور به ارائه توضیحات مبسوط در خصوص سواد رسانه ای، نحوه رویکرد با رسانه ها، مضرات محتوای رسانه ها، پیامدهای نداشتن سواد رسانه ای، اهداف پنهان و پیدای طراحان رسانه ها، نا امن بودن فضای رسانه ها، پیدایش رفتارهای ناهنجار ناشی از ماهیت و محتوای رسانه ها نظیر، فردگرایی، تنهایی، اصالت فرد، تغییر دستگاه محاسباتی ذهن و . پرداخت.

عبدالصمد با بیان برخی راهکارهای عملی برای مدیریت رسانه، پنج اصل منطقی مدیریت فضای رسانه ای را تحکیم مبانی اندیشه، تجهز مخاطبان به علم منطق، آگاهی به فنون اقناع، گفتگوی انتقادی و مرجع شناسی محتوای رسانه ها دانست.

کارشناس حوزه رسانه ده اصل تربیت رسانه ای در خانواده اسلامی را حاکمیت قانون، مسئولیت پذیری، آموزش و آگاه سازی، الگو سازی، جایگزین سازی، همراهی، ایمن سازی، تدریج و استمرار، اقتدار همراه با اعتماد، صمیمت و مهربانی، شناسایی استعداد های فرزندان و استفاده از آنها برای تربیت کودکان بر شمرد.

لینک خبر

عکس های این مراسم